Τι είναι και πώς λειτουργούν τα διαπολιτισμικά σχολεία; Ρωτήσαμε την Φωτεινή Κουρκούνη, δασκάλα στο Διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου σε τι διαφέρουν αυτά τα σχολεία από τα υπόλοιπα δημόσια δημοτικά και πώς γίνεται να κάνεις μάθημα με μαθητές με διαφορετικές εθνικότητες.
Η Φωτεινή είναι μια δασκάλα που βρέθηκε για τέσσερα χρόνια να διδάσκει στο Διαπολιτισμικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου, ένα σχολείο με μαθητές τα παιδιά μας, παιδιά που ήρθαν κάποια στιγμή στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω τις χώρες τους. Όπως μας λέει, όλοι οι δάσκαλοι μπορούν να διδάξουν σε Διαπολιτισμικά Σχολεία αρκεί να ξέρουν ξένες γλώσσες και να έχουν κάνει παραπάνω σπουδές, να έχουν δηλαδή τα προσόντα για να διδάξουν και σε άλλους μαθητές, εκτός από τα Ελληνόπουλα.
Σε ερώτησή μας από που κατάγονται οι μαθητές του Διαπολιτισμικού Σχολείου Παλαιού Φαλήρου, η δασκάλα μας είπε ότι όλα τα παιδιά μπορούν να έρθουν για να μάθουν γράμματα στα σχολεία αυτά, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, αρκεί να υπάρχει θέση στο τμήμα. Μάλιστα, οι γονείς μπορούν να κάνουν αίτηση όλο το χρόνο, όχι μόνο στην αρχή. Επίσης, δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το αν μένουν μακριά, μιας και υπάρχουν σχολικά λεωφορεία που παίρνουν όλα τα παιδιά από τα σπίτια τους.
Κάτι σημαντικό είναι ότι μαθητές του διαπολιτισμικού σχολείου δεν χρειάζεται να ξέρουν την γλώσσα από πριν. Κατά καιρούς στην ίδια τάξη βρίσκονταν μαθητές που είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά και μαθητές που μόλις είχαν έρθει στη χώρα. Γι΄αυτό κάθε τμήμα στο σχολείο λειτουργεί ξεχωριστά, ανάλογα με τις γνώσεις και τις ανάγκες κάθε παιδιού. Όμως, παρά τις όποιες διαφορές, τα παιδιά βρίσκουν πάντα τρόπο να γίνουν φίλοι παίζοντας, χωρίς να χρειάζονται την βοήθεια των μεγάλων.
Όσο καιρό ήταν δασκάλα στο Διαπολιτισμικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου η Φωτεινή έμαθε πώς να λέει “καλημέρα” σε 5 γλώσσες και δοκίμασε φαγητά απ’ όλον τον κόσμο, με αφορμή τις σχολικές γιορτές. “Η μητέρα του Μοχάμεντ από τη Συρία μου άνοιξε το σπίτι της και με κέρασε αραβικό καφέ και χειροποίητα φαλάφελ. Ο Φάρες από την Αίγυπτο μου έμαθε πώς χορεύουν στην χώρα του. Η Νόρα από τις Η.Π.Α. με κάλεσε στο πρώτο της κονσέρτο για κιθάρα. Ο Πρόγιας μου έφερε δώρα από ένα ταξίδι στην πατρίδα του, το Μπαγκλαντές. Ο Βίκτορ από την Ουκρανία έπαιξε πρωταγωνιστής σε μια ελληνική ταινία και μου μιλούσε για την εμπειρία του”, μας είπε η δασκάλα. Όμως, πέρα από τις όμορφες καθημερινές στιγμές, το σημαντικότερο που έμαθε είναι πως εάν δεν μείνουμε στις διαφορές, οι ανάγκες των παιδιών είναι πάντα οι ίδιες: αγάπη, ασφάλεια και αποδοχή!
