Ο Ιμπραήμ αλ Χουσεΐν από την Ντέιρ αλ Ζορ στη Συρία έχασε το δεξί του πόδι του σε έκρηξη βόμβας.
«Ήταν Νοέμβριος και βρισκόμουν στο δρόμο παρέα με κάποιους φίλους. Οι βόμβες άρχισαν να πέφτουν καταιγιστικά δίπλα μας. Εμείς αδύναμοι να αντιδράσουμε. Μία από αυτές έπεσε κοντά σε ένα φίλο μου. Από το ωστικό κύμα εκτοξεύθηκε αρκετά μέτρα μακριά. Τρέξαμε να βοηθήσουμε. Ξαφνικά ένιωσα έναν δυνατό πόνο στο ένα πόδι. Το ψηλάφισα διστακτικά, προσπαθώντας να καταλάβω τι είχε συμβεί. Κατέβασα δειλά τα δάχτυλα μου. Το δεξί πόδι από τη γάμπα και κάτω έλειπε».
Το αριστερό του πόδι εμφανίζει ακαμψία και αδυνατεί να το κινήσει φυσιολογικά.
Έφτασε στην Ελλάδα πριν από περίπου δυο χρόνια με φουσκωτό μέσω Τουρκίας.
«Δεν το βάλε κάτω» και στον αθλητισμό βρήκε αυτό που αναζητούσε για να ξεφύγει από τις μνήμες του ξεριζωμού.
«Το παράξενο είναι πως όταν ζούσα στη Συρία και ήμουν αρτιμελής δεν κατάφερα να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Το έκανα τώρα που έχω χάσει τα πόδια μου»
Ήταν ένας από τους δυο αθλητές μέλη της ανεξάρτητης ομάδας προσφύγων και μεταναστών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
«Ελπίζω την άλλη φορά να είμαι αθλητής με την Ελλάδα. ‘Εχω τατουάζ με την ελληνική σημαία. Κατάλαβες; Η Ελλάδα μου αρέσει πάρα πoλύ. Την έχω μες στην καρδιά μου»
Τον Ιμπραήμ πριν φύγει για το Ρίο είχε συγχαρεί προσωπικά, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
«Εύχομαι να ξαναγυρίσεις πάλι στην πατρίδα, αλλά όταν γυρίσεις στην Συρία θα κουβαλάς μαζί σου και την Ελλάδα» είπε ο κ. Παυλόπουλος απευθυνόμενος στον νεαρό αθλητή.
Τον περασμένο Απρίλιο,ο Ιμπραήμ είχε μεταφέρει την Ολυμπιακή δάδα στο κέντρο φιλοξενίας στον Ελαιώνα.
Ο Ιμπραήμ εκπροσώπησε τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Στον Οργανισμό Υποστήριξης Μεταναστών γνωρίζουμε καλά τις δυσκολίες του ταξιδιού προς το άγνωστο και βρισκόμαστε πάντα δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους. Η θέση που έλαβε ο Ιμπραήμ στους Παραολυμπιακούς δεν έχει σημασία, μόνο η συμμετοχή του. Όπως λέει άλλωστε και ο ίδιος: «Ελπίζω 4 χρόνια στο Τόκιο να μην υπάρχει Παραολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν θα υπάρχει πόλεμος και άρα ξεριζωμένοι».
Θα θέλατε να μας γράψετε και εσείς μια ιστορία που πιστεύετε ότι αξίζει να δημοσιευτεί;
Στείλτε μας το κείμενο στο support@oym.gr
