Μέσα σε μόλις 4 χρόνια, ο Μ. έχει καταφέρει να μάθει ελληνικά και να ξεκινήσει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο για να γίνει γιατρός. Όσοι τον βλέπουν σήμερα, δεν μπορούν να φανταστούν τα όσα έχει περάσει στην προσπάθειά του να φτάσει εδώ.
Το ταξίδι του ξεκίνησε από την Γκάνα το 2016, την χώρα καταγωγής του. Ήταν ένα μικρό παιδί. Στην προσπάθειά του να φτάσει την Λιβύη, κλήθηκε να αντιμετωπίσει συνθήκες που δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί. Έμπλεξε με διακινητές, οι οποίοι θέλοντας να τον εκμεταλλευτούν τον ανάγκασαν να δουλεύει χωρίς να του δίνουν τίποτα για αμοιβή. Τον κακοποιούσαν και τον έκλειναν σε αποθήκες για μέρες. Όσο ταξίδευε μάλιστα, ένα από τα φορτηγά στα οποία έτυχε να επιβιβαστεί μαζί με κάποιους άλλους, χάθηκε στην έρημο. Ως αποτέλεσμα έφυγαν από την ζωή πολλοί από τους συνταξιδιώτες του.
Μετά από έναν χρόνο βασανιστικό, κατάφερε να επιβιβαστεί σε ένα φορτηγό-πλοίο με προορισμό την Τουρκία. Δυστυχώς εκεί ξαναέπεσε θύμα κακοποίησης και ξαναβάλθηκε στη δουλειά άθελά του. Ευτυχώς αυτή τη φορά όμως κατάφερε να αποδράσει μέσα σε μόλις δύο μήνες. Βρήκε μία ομάδα ανθρώπων που κατευθύνονταν στην Ελλάδα και έφυγε μαζί τους, σε μία πλαστική βάρκα.
Μετά από όλες αυτές τις κακουχίες, βρέθηκε στη Μόρια Μυτιλήνης. Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκε έστω και την παραμικρή ασφάλεια, ακόμα και αν οι συνθήκες εκεί δεν είναι και οι καλύτερες. Παρ’ όλα αυτά, ήταν χαρούμενος που μπορούσε να κοιμηθεί ολόκληρο το βράδυ, και που είχε διαθέσιμο φαΐ. Δεν του πήρε καιρό να καταλάβει πως θέλει να βοηθάει ανθρώπους. Ήξερε από πρώτο χέρι πως κάποιες ανάγκες όπως το φαγητό, η στέγη, η υγεία και η εκπαίδευση δεν είναι δεδομένο πως θα ικανοποιούνται για όλους. Έτσι αποφάσισε να γίνει γιατρός.
Για να το πετύχει όμως, είχε πολλή δουλειά μπροστά του. Μέσα σε λίγους μόνο μήνες από την άφιξή του, ο Μ. κατάφερε να ξεκινήσει το ελληνικό σχολείο. Έπρεπε κάθε μέρα να παίρνει το λεωφορείο από τον καταυλισμό για την πόλη. Ταυτόχρονα, απασχολούνταν και ως εθελοντής προπονητής ποδοσφαίρου, αλλά και παρακολουθούσε μαθήματα ελληνικών σε διάφορες μη κυβερνητικές δομές. Κρατούσε τον εαυτό του απασχολημένο από το πρωί ως το βράδυ.
Κατέληξε να αποφοιτεί από ένα ελληνικό επαγγελματικό λύκειο και να δίνει πανελλαδικές εξετάσεις μέσα στο 2020. Την ίδια στιγμή, κοιτούσε και για υποτροφίες σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Αθήνα. Περιττό να πούμε, πως τα κατάφερε. Τώρα πια σπουδάζει Βιοϊατρικές Επιστήμες σε ένα από τα πιο γνωστά ιδιωτικά πανεπιστήμια της Αθήνας με πλήρη υποτροφία!
Η αλήθεια είναι πως το να βρει σπίτι να μείνει αποδείχθηκε δύσκολο, λόγω της μεταναστευτικής του ταυτότητας και της φυλής του. Πολλοί άνθρωποι δεν τον δεχόντουσαν, και ας μιλάει τέλεια ελληνικά. Με πείσμα και αφοσίωση, ο Μ. τώρα συγκατοικεί με συμφοιτητές του. Δεν θεωρεί τον εαυτό του διάνοια. Ο λόγος για τον οποίον πιστεύει πως έφτασε σε αυτό το σημείο είναι το πάθος του για τη ζωή.
Δυστυχώς, μόνο το 5% των προσφύγων παγκοσμίως καταλήγουν όπως τον Μ., να σπουδάζουν. Άλλωστε όλες αυτές οι συνθήκες που περιγράψαμε, δεν αποτελούν εξαίρεση για ταξίδια σαν και τα δικά του.
Ευτυχώς, στον ΟΥΜ γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος ερχόμενος στην Ελλάδα. Η ομάδα μας έχει δεκαετίες εμπειρίας. Θα χαρούμε να σε βοηθήσουμε και να σε συμβουλέψουμε νομικά σχετικά με οποιοδήποτε πρόβλημα σου έχει προκύψει.
Μίλησέ μας!
