Το να βρίσκεσαι να ζεις σε μια άλλη χώρα από αυτήν που γεννήθηκες είναι μια μεγάλη πρόκληση. Το πρώτο εξάλλου που πρέπει να κάνεις για να διευκολύνεις τη νέα σου ζωή, είναι να μάθεις τις συνήθειες των ανθρώπων του νέου σου τόπου. Και αυτό είναι βέβαιο πως θα κάνει και εσένα και εκείνους να γελάσετε εξίσου δυνατά.
Όταν μετανάστευσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έζησα συνολικά για δέκα χρόνια, ο πρώτος μου σταθμός ήταν η Γλασκώβη της Σκωτίας. Ήμουν σίγουρη ότι ήξερα αρκετά καλά τη γλώσσα για να μπορέσω να συνεννοηθώ. Δυστυχώς κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει ότι οι Σκωτσέζοι κόβουν τις λέξεις, όπως κάνουν εδώ στα χωριά της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα πριν καταφέρω να αγοράσω μια σοκολάτα από ένα παντοπωλείο.
Νωρίτερα είχα νιώσει καλύτερα στη νέα μου χώρα, όταν μην έχοντας συνηθίσει ότι εκεί το τιμόνι του αυτοκινήτου και ο οδηγός του κάθονται από δεξιά, ενώ στην Ελλάδα από αριστερά, κάθισα πάνω στα πόδια του ιδιοκτήτη του σπιτιού στο οποίο έμενα. Την αρχική μου ντροπή διαδέχτηκε το γέλιο, όταν εκείνος γέλασε με την ψυχή του με την γκάφα μου, χωρίς ούτε να νευριάσει μαζί μου, ούτε να με κοιτάξει περίεργα.
Η αλήθεια είναι ότι ιδανικές καταστάσεις δεν υπάρχουν. Δυσκολίες αντιμετωπίζουμε όλοι μας, τόσο στις χώρες καταγωγής μας, όσο και στις χώρες στις οποίες μεταναστεύουμε. Το βασικό είναι να ξέρουμε πώς να τις ξεπερνάμε γρήγορα. Να αναζητάμε βοήθεια από αυτούς που ξέρουν, να γνωρίζουμε τους αρμόδιους φορείς για κάθε ζήτημα και να φροντίζουμε τα συμφέροντά μας έχοντας εξασφαλίσει πρώτα τη νομική μας κάλυψη. Τέτοια σημαντική προστασία στην Ελλάδα παρέχει ο ΟΥΜ της BCLA, μια σύγχρονη νομική εταιρία με μάχιμους δικηγόρους που στέκονται στο πλευρό των πιο αδύναμων και άπειρων απέναντι ακόμα και στο ίδιο το κράτος. Πάνω από όλα όμως δεν πρέπει να απομονωνόμαστε. Η καλύτερη συμβουλή που άκουσα ποτέ και αυτή που ακολούθησα όλα τα χρόνια που ζούσα και εργαζόμουν στο εξωτερικό, είναι ότι δεν πρέπει να αποφεύγουμε τους ανθρώπους της άλλης χώρας.
Αντίθετα οφείλουμε να τους γνωρίσουμε, να κάνουμε παρέα μαζί τους, γιατί κατά αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα μάθουμε γρηγορότερα τη γλώσσα της νέας μας χώρας, αλλά και τις συνήθειες του λαού της. Ακόμα καλύτερα, θα τους μάθουμε και εμείς με τη σειρά μας τις συνήθειες του τόπου μας και ακριβώς αυτή η ανταλλαγή πληροφοριών και εθίμων είναι η ουσία μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Γιατί αν δεν ανοιγόμουν στους ανθρώπους που γνώρισα, σήμερα δεν θα ήξερα να φτιάχνω το καλύτερο ινδικό πιάτο και ένα παραδοσιακό ρωσικό γλυκό.
